Ἡ ἕκτη
ἑνότητα στό χειρόγραφο (κεφ. 103-106) περιλαμβάνει προβλήματα μερισμοῦ καὶ ἑταιρείας, οἱ ρίζες τῶν ὁποίων ἀνάγονται στὴν
ἀρχαιότητα. Π.χ. στὸν Πάπυρο τοῦ Ἀχμὶμ περιέχονται κανόνες μερισμοῦ[1]
ἀλλὰ καὶ προβλήματα ἑταιρείας σύμφωνα μὲ τὶς αἰγυπτιακὲς μεθόδους[2].
Μὲ τέτοιου εἴδους προβλήματα ἀσχολήθηκε καὶ ὁ Ἄραβας Ἀλ Χουαρίζμι[3]
καθὼς καὶ ὁ Ἰνδὸς Srïdhara[4].
Tὰ προβλήματα μερισμοῦ καὶ ἑταιρείας εἶναι ἐφαρμογὲς τῆς
μεθόδου τῶν τριῶν. Ἑπομένως, οἱ τυχὸν ἐπιδράσεις, τὶς ὁποῖες ἔχει δεχθεῖ ὁ
συγγραφέας ἀναφέρονται τελικῶς σ' αὐτὴ τὴ μέθοδο, καὶ εἰδικώτερα σ' ἐκείνη τῶν
ἀναλογιῶν.